26 Ekim 2011 Çarşamba

Acının Adı...

Her kelime anlamsız bu acı karşısında. Deprem oldu diye sevinen mahluklar varmış. Bu söyleme inat; öyle güzel yazılmış bu satırlar. Ülke olarak bir sınavdan geçiyoruz  Rabbim hepimizin yardımcısı olsun. Deprem bir taraftan, terör bir taraftan...

"Kardeşim,
Van’dan haberlerim var.
Çadırdan geliyor bu haberler.
İnsanları açlık, susuzluk, soğuk veya sürekli olan depremler yaralamıyor sözlerin kadar.
Ailesinin yasını henüz tutamamış, enkaz altından haber bekleyen nice insanlar sözlerinle acı çekiyor.
Bilmem Yusuf’un sırtındaki cansız, beyaz eli gördün mü?
Sen kardeşim, o ölünün sıcaklığını veremeyecek kadar uzaksın insanlığa…
İşte bu yüzden enkaz altında hayata gözlerini yummakta olan insandan daha fazla muhtaçsın insanlara…" (Alıntı)

Bu düşmanlığın, bu nefretin bu kadar yakınıma gelmiş olması üzüyor beni. Vah benim güzel memleketime meğer biz çoktan bölünmüşüz. Meğer Mehmetcik dağda, bayırda boşuna şehit düşermiş.

Ne ara, ne zaman böyle olduk biz?
Ne ara, ne zaman ölüm ister olduk?

Hiç yorum yok: