Gün Güzeli...

Öğretmenler günü... Bu yıl 24 Kasım diğerlerinden farklı olarak, oldukça duygusaldı. Katıldığım her etkinlikte gözlerimin dolu dolu olmasını hatta dayanamayıp taşmasını engelleyemedim. Sabah katıldığım programda ağladım, akşam katıldığım programda ağladım, eve geldim; hiç bir zaman televizyonu açma gafletinde bulunmam ama açıverdim, izlediğim programda ağladım. Hepsinin bir tek nedeni var ki içler acısı... Van'da ölen meslektaşlarım... Yürek burkan, can acısı görüntülerden, anlatımlardan içim dışıma çıktı. Aslında günün anlamı ve öğretmenliğimin gururu içime mutluluk verse de bir yanım acıya ortak bir hal içinde mutsuzdu. Her neyse asıl yazmak istediğim bunlar değil tabi kiii...

Öğretmenler Günü kutlamasına ve günüme en anlam katanı bir buket beyaz gül oldu. Ismarlama yazısı yazdığım nam-ı diğer H.Ö'yü hatırlarsınız. ( Allahım!! :) Böyle yazınca da gazete haberlerindeki yüz kızartıcı suç sanığının adını kodluyormuşum gibi hissediyorum kendimi :)) Evet ne diyorduk H.Ö beyfendinin o güzeller güzeli çiçekleri diyorduk :) Hem de en sevdiklerimden.. 

Ahhh o rengarenk halleriyle her zevke hitap eden, harika kokuları her tene giden, mutlu mutlu musmutlu edecek; belki çikolatadan bile daha çok melatonin, serotonin ve hatta endorfin salgılatan dünya güzeli tabiat harikaları... Kişi kendine alsa bile bakıp bakıp yüreciğine güzellik damlaları serpiştirir. Hele ki bu buket sevdiğin birinden geldiyse varın siz düşünün yaşattığı mutluluğu.

Eeeee bu durumda sloganımız nedir? 

"Çiçek alın, çiçek aldırın!" azizim :) 

Çiçek candır. Her ne kadar canlı varlıklara zarar vermeyin diye öğrencilerime nutuk çeksem de bu güzellikler karşısında psikopata bağlayıp "Hepsi benim olmalııııı!!" diye çığlık atabiliyorum :) 

Güzeller güzeli buketimi paylaşmaktan bitabiii mutluluk duyarım :) 

Elifcan gülümsemelerle kucaklar efendim :)  

(✿◠‿◠)